BAD hair (all)day

Håret mitt rett etter hårfarging i november.

Det har seg slik at om dagen så har håret mitt byrja å bli ein belastning for kvardagen min; det er til irritasjon for meg og sikkert andre som ofte må vitne kråkereiret mitt. Sidan det forrige innlegget var litt av den tunge 'akademiske' sorten så passar det seg med eit litt overfladisk innlegg denne søndagen om nettopp håret mitt. Det er jo trass alt min blogg og av og til så må ein jo få lov til å vere litt egosentrisk.

Så, for tida så er håret mitt eit kråkereir. Det samlar seg ufatteleg mange flokar over natta, og sjølv om eg faktisk skulle orke å bruke tid å børste ut flokane mine om dagane, så har det veldig lite nytteverdi då kjem attende nye flokar kvar morning. Og det er ikkje det at eg ikkje brukar balsam, for det gjer eg òg, men resultatet blir minst like gale. Til den som lurer; nei eg brukar aldri anna hårprodukt i håret mitt enn shampoo og ein sjeldan gang balsam. Eg har ufatteleg tjukt hår, men samtidig så er det ganske så stritt. Det vil seie at av og til så samlar alt det stritte håret seg slik at det ikkje ser ut som eg har så tjukt hår. Av og til, dersom håret har vore i strikk eller lignande så står det rett ut, og ofte så samlar flokane seg då til ein salig mashup. Dette er ikkje noko nytt problem; då eg var lita jente måtte mamma ta meg med til frisøren fordi eg ikkje ville børste håret mitt. Frisøren måtte da klyppe vekk flokane mine. No børstar eg jo håret mitt kvar dag, i alle fall prøver eg, men likevel så byrjar eg å få små dreads eit par plasar.

No tenkjer du kanskje at eg burde gjere det same; gå til frisøren å få klipt håret mitt slik at det blir lettare å halde det flokefritt. Det hadde sikkert vore ein strålande god idè, sidan det minst er eit år sidan eg har satt min fot innan ein frisørsalong. Dessverre er det slik at eg har så lite penga for tida at det gjer vondt, og i ein priorteringsliste så ligg frisørbesøk bakerst på lista. SÅ nødvendig er det vel ikkje.



Slik var håret mitt i januar i fjor, før eg byrja farga det mørkt for så lyst igjen. I januar i fjor hadde eg også store planar om å ta medisin grunnfag ved Atlantis. Derfor boka... (and it didn´t happen, you know.. men boka har eg framleis)

Så kan vi forøvrig snakke om hårfargane mine og etterveksten som ikkje gjer akkurat gjer håret mitt så veldig beundringsverdig for andre. Eg farga det litt lysare i november, ettersom hårfarginga mi i fjor vår til den mørkare sorten, byrja å kjede meg voldsomt. Men sidan eg også har såkalla glasshår som gjer til at håret mitt er VELDIG lite mottakeleg for det som kallas hårpigment, så blei det jo slik at fargen berre bestemte seg for å setje seg på nokre plassar i håret; det nyvokste håret ettersom det er nærmast hodebunnen som gjer til at håret har meir varme og dermed tar til seg fleire fargepigmentar. Joda, det var greit ei periode, heilt til håret mitt byrja å vakse og eg no har fått ein særs vakker etterskill. Slik er det med hårfarging, det er farleg risiko.

Eva goes black betty. Etter hårfarging i vår/tidleg sumar.

Dagens fatale tilstand. Say no more...

Det beste hadde kanskje vore å tatt kjøkkensaksa og klipt meg sjølv, men det blir vel ikkje stor betre det heller. Nei nei. Forøvrig så er det ikkje slik at eg går og irriterer meg over det til stadigheit. Faktisk bryr deg med som oftast fint lite, då folk sikkert tar sikte på å snakke til andre deler enn håret mitt. Likevel følte eg for å forklare meg dersom nokon som derimot er veldig opptatt av hår har klødd seg i haka over kråkereiret. Sånn, og nei eg har framleis ikkje råd til frisørbesøk.

Sånn, då var månedens egosentriske innlegg overstått. Her er det så mange bileter av meg sjølv at det nok er litt for kvalmt for kven som helst. Slik sjølvsentrering burde avskaffast, så kanskje eg må snart må trå til med å skrive om fæle og viktigare ting som skjer i andre delar av verden.
Eller så høyrer vi kanskje nok om det allereie.

Sayanora!