Midtvegs i semesteret

Så, sidan sist eg oppdaterte bloggen min har eg altså byrja på eit nytt semester med nordisk og er allereie halvvegs. Det er kun ein månad att til første eksamen, og 30 dagar plar å gå veldig fort.
Blir rett og slett spanande å sjå korleis det heile går med tanke på at eg føle at eg har så masse eg skal gjennom før den tid, men optimisten i meg vel å tru at det skal gå på eit vis, spesielt sidan NOLI102 - litteratur etter 1900 - er mykje fagleg overlapp med tidlegare litteraturfag eg har tatt.

Eksamen om språkhistorie og talemål i Noreg, er det verre med. Men den sorga får eg ta mest mellom 28.november og 6.desember.  Det blir ein del harde dagar framover, men eg har i det minste ein lang og kjekk juleferie å sjå fram til. Eg skal nemleg besøke Thordis i Leipzig igjen. Denne gongen blir det ein kort førjulstur frå 9.-13.desember, men det skal bli veldig kjekt.

Elles har eg det eigentleg ganske fint. I morgon arrangerar eg det som blir den siste fagkvelden og fagfesten som medlem (og no leiar) i fagutvalet. Fagkvelden skal handle om litteratur og etikk, og eg trur det blir veldig interessant og kjekt. Vi har fått heile tre til å halde foredrag, og etterpå går vi vidare til fakultetspuben vår Ad Fontes for semesterets kjekkaste fagfest. Eg har jobba ein del utover denne hausten òg, til trass for ein ganske høg inntekt i sumar, men det må til for å vedlikehalde mitt litt for store forbruk som student. Med førjulstur til Tyskland og denne bokhaustens innhandling av nye (og dyre bøker) så må det til, i det minste er det invistering. Eg har blitt veldig glad i deltidsjobben min på dementavdelinga. Den siste tida har eg vore på ein fast avdeling og eg har gløymt kor ufatteleg kjekt det kan vere å jobbe til tider med pasienter ein har blitt kjent godt med. Nei, det er verkeleg eit flott yrke.

Eg prøver å skrive litt om saker som fell meg inn innimellom all studeringa og jobbinga, og tenkjer at eg framover vil prøve å skrive bokomtaler og ting som interesserar meg på erieva-bloggen min. Eg vil halde fram med å bruke denne bloggen for å fortelje om kvardagen min, og voner om at eg i større grad kan bli flinkare til å oppdatere oftare. Det er ei utfordring eg må jobbe meir aktivt for.

Alt godt alle, no er det snart berre ein måned til den finaste desembermånaden!

Away

Morten Myklebust – Away

Fin duett med Susanne Sundfør.

Ferie og heisatur

Avslapping på altanen ein solskinnsdag

På veg heim frå Bolsetnipa. Spanande topptur med både snø, vind, regn og sol.

Kafébesøk i Olden.

På veg til Olden i dag tidleg, på veg over fjellet. Utsikten var magisk!

Det hende sånn av og til at eg har fri, til trass for at eg jobbar 100% denne sumaren. Denne veka har eg faktisk ferie. Noko som kom like brått på denne gongen som med påskeferien. Eg har ikkje vore særleg flink til å planlegge sumaren. Til trass for at eg i byrjinga av juni visste at eg kom til å ha ferie denne veka her, gjorde eg ikkje noko større forsøk på å få til ein ferietur. Eg fekk sjølvsagt eit innfall for ei veke sidan om at eg kanskje burde tenke på å utnytte denne veka med fri til å reise på ferie, og plutseleg hadde eg ei venninne som er i Italia no. Eg vurderte ei stund å kjøpe flybilletta til Roma og tilbringe nokre daga der. Men sidan planleggingsfasen byrja så seint, flybillettane ikkje er så billige og det er uvisst kor venninna mi er no i Italia, gav eg opp til slutt. Så då vart det norsk sumar på meg i år. Heilt greitt innimellom, sjølv om eg kjenner på meg at eg snart vil ha ein utenlandstur att. Eg og ei anna venninne snakkar om Romatur i september eller oktober, og elles snakkar eg og søs om tur til New York i haust. Ein av delane skal eg få til. Det er eg bestemt på. Eg tek meg ei veke med haustferie sjølv om UiB ikkje skulle vere einig. Etter denne jobbsumaren har eg fortjent det. Ei veke ferie er ikkje noko særleg å skryte av etter å ha jobba eit hardt semester med bacheloroppgåve.

Likevel så må ein jo gjere det beste ut av norsk sumar. Det synes eg at eg har gjort etter beste evne så langt, til trass for at eg har vore mykje sliten av all jobbinga. Eg har hatt ein god del flaks med fridagane mine og veir, så langt det har latt seg gjere. Det må seiast å vere ganske imponerande med tanke på korleis veiret har vore denne sumaren så langt. Eg fekk besøk av venninnene Randi og Astrid, for godt over ei veke sidan. Dei var her i to daga, og eine dagen var det bra nok veir til å få ein herleg topptur på fjellet. 1214 moh, ikkje verst. Så fekk eg vist dei Jølster på det finaste. Elles starta ferieveka mi med sol heile dagen i går, noko som blei brukt på rekreasjon på altanen. Ikkje at eg forsøkte å bli brun, eg satte meg faktisk i skyggen etterkvart fordi eg smelta vekk. Eg fekk imidlertid lest mykje i bok, og snart er eg ferdig med ein  1Q84-serien til Murakami, som består av 3 bøker. Elles var det kake på dag 2 for å feire nevøen min Leander, som har blitt heile 2 år.

I dag reiste eg og nokre vennar på såkalla 'heisatur' mot Nordfjord. Vi reiste eins ærend ein time til småbygdene Innvik og Olden for å gå på Moods of Norway, Ricco Vero og Skogstad sitt sumarutsalg. Det var sistnemnte som var interessant for meg. Eg har sikra meg til vinteren no, for ein fin og supervarm boblejakke vart med meg heim. 400 kr, eg elskar sumarutsalg! Den opprinnlege prisen er eigentleg 1400, så det kjennas godt å ha gjort eit kupp. Sjølv om eg ser ein tanke svær ut, så skal det bli deilig å ta på seg denne jakka på ekstra kalde vinterdaga. Så, eg er allereie klar for vinteren eg. Heiter ikkje dårleg veir, det finnas berre dårlege kle! Haustens utfordring blir herved å finne meg nokre gode vintersko som toler både det bergenske veiret og dei fine men enn så plagsomme brusteinane.

Etter den lille heistaturen vår i vakre omgjevnader satte vi oss på ein fin kafé i Olden. Medan vi prata og observerte alle turistane koste vi oss med kaffe og for min del: blåbærpai. Den var faktisk heilt fantastisk god. Så god at eg faktisk tenkjer at eg i morgon skal ut og plukke blåbær i hagen og prøve å gjennskape ein pai som er like god. Dette, trening og avslapping er planen. Så blir det truleg Bergenstur på torsdag med søstera. Har ingen spesielle planer, men trur det blir godt å reise litt.
Trur det blir ei kjekk avslutning på mi lille ferieveke.

Livsteikn! Joda, eg lev i beste velgåande. Til trass for at det er nesten tre månedar sidan eg blogga sist. Eg kan fortelje at eg overlevde eksamenstida og no har ein spesialisering i litteraturvitskap med ganske greitt snitt. Iallfall godt nok til å søkje om minstekravet på master, og det er no godt å ha greie på. Elles har eg meldt meg opp til to nordisk fag til hausten, og gler meg litt til å ta fatt, sjølv om eg er litt nervøs for alt som har med grammatikk, fonetikk og fonologi å gjere, men det går seg sikkert til.

Eg er tilbake i Jølster for sumaren, og her går det som før i turistinformasjon og bygdelivet. Ganske så kjekt, eg har allereie rukket å gå bretur, noko som var heilt fantastisk kjekt. Ferie og ingen pensum tyder anna skjønnlitteratur, og nett no går det i 1Q84 av Murakami, ei bok eg kanskje kjem til å blogge om seinare. Også Ally McBeal då.

For no: over og ut! Skal prøve å kome med litt hyppigare blogginnlegg.

Kva skal ein seie? At tida flyr er ingen klisjé. Det er berre studentkvardagen og eksamenstid som nærmar seg. Under ein måned att til at bacheloroppgåve skal vere levert, og skuleeksamen i litteratur og retorikk skal vere overstått. Det er jo veldig snart det, ikkje heilt sikker på om det er bra eller dårleg, har eit ambivalent forhold til det. Elles går det i bileteredigering, litt sosiale saker, studentkost, studentpolitikk, litt jobbing, soving og ja.. Det går mykje i lesing av tysk sekunderkjelder (det er faktisk kjekt, eg trur eg må studere tysk også), Hölderlin, kaffe, litt The Wire, litt lesing av Renberg, mykje kvitring, mykje lytting til Susanne Sundfør og The Silicone Veil. Det har gått i lungeinfeksjon og antibiotika også, sjølvsagt. Det er litt vanskeleg å kome unna slikt med mitt litt nedsatte immunforsvar, men elles har eg haldt meg overraskande frisk, enn så lenge det held seg. Elles prøvar eg å vere flink til å skrive rett nynorsk, prøvar også å planleggje framtida mi, noko som er vansklegare. Klarer ikkje finne ut om eit år med nordisk og studentpolitikk er det luraste, eller om eg skal ta eit semester med halvrelevante emner og fagutvalarbeid, så utveksle til Nicaragua neste vår.  For så å etterfølgje med poststudier i Bergen, mest truleg meir språkfag (spansk og tysk) for så å ta oversetjingsstudie i etterkant. Tanken på master ein gong i framtida er heller ikkje så avskrekkande , eller tanken på å utvide horisonten min med litt tverrfaglegheit. Kva med psykologi, sosiologi, media, juss? Nei, moglegheitane er mange, det er det einaste eg er sikker på.

Påskeferie?

Tida går så fort at til og med slikt som påskeferie kjem brått på. Påskeferie, no? Eg merkar at hjernen ikkje er mentalt forberedt på ferie, noko som må seiast å vere særs unormalt. Det kan også ha noko med å gjere at eg uansett ikkje skal ta heilt påskefri, fordi: A) Bacheloroppgåve og pensumlesing sjølvsagt, dette må nok prioriterast. B) Eg er endå i Bergen, og jobba seinvakt i går. Jobbemodus, ikkje feriemodus C) Eg skal ikkje feire påske i Jølster for første gong på 20 år. Eg skal faktisk ta toget til Voss i morgon eller tysdag for å vere med mamma og hennar nye pendlartilveire i Eidfjord. Det er litt uvant, men eg trur det blir kjekt. Forhåpentlegvis vil eg merke litt meir av påskestemninga då.

Har likevel tatt litt lesefri i helga. Helga ser eg tross alt på som studiefri. Difor går det i Tore Renberg og Charlotte Isabel Hansen. Dette er den første Renberg-boka eg les. Ja, tru det eller ei. Eg byrja ikkje på litteraturvitskap fordi eg ville vere Jarle Klepp.

Elles går det lite i blogging om dagen, men det er mykje å gjere, og mykje å ta stilling til. Det største eg har tatt stilling til i det siste, er utvekslingsplanane. Dette er forresten ikkje ein aprilspøk, altså. Eg har etter fleire veker med mykje tenking, kome fram til at eg utsetjer Argentina på ubestemt tid. Dette er det fleire grunnar til, blant anna økonomiske, men mest av alt grunna nye reglar som kulturstudier må rette seg etter: oppgradert spansk som krev eit omfattande forkurs. Valalternativet er å reise ned 1 måned tidligare, for å ta kurset der nede, men dette er ikkje er mogeleg for meg, grunna sommarjobb og økonomi. Eit anna forslag var eit ti vekers nettkurs med 10 timar i veka frå 7.mai, men dette kræsjar jo intelligent nok med eksamensperioda. Nei, lett skal det ikkje vere. Difor har eg meldt meg av haustens kurs, og det ser heller ut til at det blir eit år med nordisk fag på meg (frie studiepoeng). Eg har eigentleg heile tida hatt ein dårleg kjensle på å skulle reise til hausten, så dette er nok det rette valet her og no. Om ikkje anna kjem det fleire mogeleigheitar, for dette kan eg jo ta utanom bachelorgraden min. Det er jo trass alt ikkje gjennom UiB.

Kanskje blir det litt meir blogging i den såkalla påskeferien. Det blir jo ikkje berre lesing, då. Eg draumer forresten mykje om sol og varme dagar. Bergen gav ein forsmak, også kom faceslappen med kulde og regn. Idioti. Kom, sumar og sol!

Ticket to ride

Wow! Eg lar meg imponere over vokalpresentasjonen til Karen i Carpenters. Veldig alternativ tolkning til Beatles sin versjon.

Elleve minutter

«Jeg vil sitere Platon, siden jeg sto ovenfor en intellektuell. Ifølge Platon var mann og kvinne ved skapelsens begynnelse ikke slik de er i dag. Det var bare ett vesen, kortvokst, med en kropp og en hals, men hodet hadde to ansikter som så hver sin vei. Det var som om to vesener hang sammen i ryggen, med to forskjellige kjønn, fire armer og fire ben.

Men de greske gudene var misunnelige, for de så at en skapning med fire armer kunne arbeide mer, med et ansikt hver vei var de alltid årvåkne og kunne ikke angripes bakfra, og med fire ben var de bedre rustet til å stå eller gå lenge av gangen. Og de farligste var at skapningen hadde to forskjellige kjønn, slik at den ikke trengte andres hjelp til å formere seg. Da sa Zevs, den høyeste av Olympens guder: «Jeg har en plan for å få disse dødelige til å miste sin kraft.».

Med et lyn delte han denne skapningen i to, og slik skapte han mann og kvinne. Dermed ble det mange flere mennesker på jorden, og samtidig ble befolkningen forvirret og svekket, for nå måtte hver og en søke sin tapte halvdel for å omfavne den på ny, og i denne omfavnelsen få tilbake sin gamle kraft, evnen til å unngå bakholdsangrep, utholdenheten som skulle til for å gå langt og tåle trettende arbeid. Dette favntaket, hvor to kropper på ny smelter sammen til en, kaller vi sex».

Paulo Coelho, Elleve minutter

Dag 10.

Dag 10, og framleis ikkje heilt frisk. Har fått energien tilbake, men er framleis forkjøla. Snufsar og går rundt med ein hesleg stemme. Ja, høyres ut som eg skulle vere ein pubertetsgutt i stemmeskifte. Det er nok eit virus, sa legen og gav meg resept på morfinholdleg hostesaft (sukk) og sa eg berre fekk ta det med ro og gløyme treninga til eg er frisk (men eg juksa, eg gjekk på zumba på mandag, store treningsabsistensa). Har tilbragt mykje tid på lesesalen, med ein enorm vimsing ut og inn av rommet for å hoste litt og sånt. I det minste har eg fått vert effektiv med studiene, og fått starta på bacheloroppgåva. I går var eg dessutan på eit kjempeinspirerande foredrag på SV-fakultet (som einaste HF-ar), der to danskar fortalte om bedrifta si. Dei forklarte korleis humanistiske og sosiologiske fag er viktige fag i samfunnet, og korleis det kan brukast til løyse ulike oppgåver.

Litt bileteredigering skjer når ein er sjuk. Ser litt ut som eg har snusleppe.. det har eg ikkje, altså.

Har vore litt sosial på fakultetspuben vår også, og bryna hjernen på quiz. Det er liksom det ein kan gjere når ein er forkjøla. Denne fredagskvelden blir tilbragt med kakao med mintsmak (namm) og serier. Vener er reist på vinterferie, så eg kjedar meg ekstra. Men det tyder at eg sikkert får gjort litt meir studier. Satsar på at eg har litt meir stemme i morgon, i allfall neste veke, for då skjer det mykje spenande på det litterære planet: fleire foredrag + fagfest som eg og resten av fagutvalet arrangerer!

Sundagslunsj

Gilmore Girls sesong 6, appelsin, heimelaga eplepai (namm!) og svart kaffe.

Var på Kvarteret i går og høyrte på Knut Nærum lese opp frå bøkene sine, samt at han snakka generelt om sitt liv. Det var så bra! Han er like kul i røynda som i på "Nytt på nytt". Det er ganske så vårleg i Bergen fortida, det er herleg! Også har eg nesten slutta å hoste heilt.

Laurdagsfrokost

Paterson av William Carlos Williams, skjeve med blåbærsylte, appelsin og yogi tea.

Sjuk i fire daga, men i dag er eg på bedringens veg. Hurra!

Når ein er sjuk

Det er ikkje til å legge sjul på at det å vere sjuk, kan vere særs keisamt. Eg blir iallfall særs rastlaus etterkvart av å ligge på sofaen med dyna over meg, og ikkje ha energi til å gjere noko særleg. Dette er tilfellet no. Eg er litt småsjuk på dag 2: med feber, stygg hoste, halsvond og generel slappheit. Eg var lei allereie i går føremiddag. Dette grunna ei ganske heftig, svevnlaus natt, med feberfantasi og kløe over heile kroppen. I dag hadde eg akkurat nok energi til å kome meg på seminar, men det krevde sitt då eg prøvde å avgrense hostinga i 3 timar. No i kveld er eg tilbake til status quo, og er superrastlaus. Det er unødvendig å nemne at eg i tillegg lid av noko som kallas dårleg samvitt ovanfor pensumlesing, men på ein annan side har ein gyldig grunn når ein er sjuk. Det gjer litt for mykje vondt i sjela om ein både skal vere sjuk og bruke den energien ein har til disposisjon, til å lese pensum.

Nei, då må ein nesten gjere alt ein kan for å halde på humøret, slik at ein snøgare kan bli frisk! Så, kva kan ein gjere? Kan like gjerne lage ein 'what-to-do-list-when-ill-and-bored'

1. Sjå på serier, sjølvsagt! Dette funker til ein viss grad, spesielt dersom ein har mange gode serier til disposisjon. Om ein skal få opp humøret, så er 'Sex and the city' ein sikker vinnar. Elles funkar Ally McBeal, Mad Men, Twin Peaks og liknande godt det også.

2. Når ein er lei av å sjå serier, så kan ein jo alltids prøve å lese i ein fin bok. Akkurat no går det i Vente, Blinke av Gunnhild Øyehaug.

3. Har ein litt tråd og nokre pinner, så set i veg i å strikke. Det spelar ikkje så stor rolle om det ikkje blir fint. Ein har i all høve tidsfordriv.

4. Pusle! Bli ferdig med det everlasting puslespelet på 2000 brikkar!

5. Drikk absurd mange koppar med te og honning for å bli raskare frisk.

6. Om ein har litt energi, så kan ein rydde romme og skifte sengtøy sånn at ein får ein litt koslegare atmosfære.

7. Om du framleis har litt meir energi, lag deilig bærpai!

8. Sjå gjennom gamle bileter, det er alltid hyggeleg.

9. Om du er så tappa for energi at du ikkje orkar noko av det ovanfor, men likevel ikkje vil sove, så kan ein setje på eit fint album på Spotify eller liknande, og legge seg ned og lukke auga.

10. Har du takvindu, stirr opp og håp på stjernehimmel.

11. Be til høgare makter om at du snart blir frisk, og sov!

---

Vonar om å bli frisk fort, for byrjar å bli lei av lista mi. Er heller klar for meir trening og sosialt. Jaja, god helse alle!

Wish i could fly

Om meg, nokre spørsmål.

1. kor gamal er du om fem år?
26,5 år.

2. kven var du minst to timar rundt i dag?
Det må vel vere Randi.

3. kor lang er du?
Ein plass mellom 171-173 cm, trur eg.

4. kva var den forrige filmen du såg?
Muldvarpen på kino.

5. kven ringte du sist?
Det er sjeldan eg ringer til andre, sidan eg, som Tessa, lide av telefonskrekk. Men eg ringte faktisk mamma på tysdag, ettersom eg måtte svare på det tapte anropet.

6. kven ringte deg sist?
Sokrates

7. kva stod på den forrige sms’en du fekk?
"?"

8. føretrekk du å ringa eller senda sms?
Seier som Tessa: SMS. Men eg tykkjer det til tider kan vere svært keisamt dersom det er langt å skrive, og då foretrekker eg heller å skrive det i mail eller liknande.

9. er dine foreldre gifte eller skilte?
skilte.

10. når såg du mamman din sist?
1. nyttårsdag.

11. kva farge har du på augene?
Grønne, med småsmå hint av brunt.

12. når våkna du i dag?
Sidan det er laurdag så vart det litt seint. Ca i titida.

13. kva er din favorittjulesang?
Det lyser i stille grender

14. kva er din favorittplass?
Jølster om sumaren, ingen tvil.

15. kva plass likar du minst?
vanskeleg å sei eigentleg. av byane har eg hatt minst sans for Oslo.

16. kvar trur du at du er om ti år?
Det òg er vanskeleg å sei, men eg håpar og trur at eg er i jobb og gjer spanande ting!

17. kva skremte deg mest om natta som liten?
Eg var redd for mørket og for å sove aleine. Dette medførte at eg sov lenge i senga til mamma og pappa, for då eg fekk mi eiga seng på rommet mitt som 6-åring, ville eg ikkje sove der. Etterkvart så tok dei senga mi inn på deira soverom, sidan eg ikkje lenger fekk sove i senga. Dette haldt på nokre år, stakkars mamma og pappa!

18. kva fekk deg til å le hardt seinast?
Denne tweeten: "The awkward moment when you go scuba diving, and you see Adele rolling in the deep". Hahaha, ler framleis like godt.

19. kor stor er senga di?
Sikkert 190 cm, og ikkje så veldig brei. I all høve ikkje den som er i Bergen. Den heime er større.

20. har du stasjonær eller bærbar datamaskin?
Bærbar mac ;)

21. søv du med eller utan klede?
Eg søv i pysj. Om vinteren så blir det ein skikkelig varm og god ein. Om sumaren kan eg godt sove i pysjshorts og singlett.

22. kor mange puter søv du med i senga?
Eg har to, men eg endar som regel opp med å kaste den eine ned på golvet.

23. kor mange land har du budd i?
Berre dette, men om eit år kan eg forhåpentligvis seie to!

24. kvar har du budd?
Erikstad, Skei, Sandane og Bergen.

25. likar du sko, sokkar eller berrføtt?
Det kjem no heilt ann på. Sokkar er fint når det er kaldt, spesielt om dei er mjuke. Er eigentleg ikkje glad i sko, men det funkar til sitt formål. Om sumaren er det fint å gå beirføtt på godt underlag.

26. er du sosial?
Eg er sosial når eg føler for å vere sosial, men eg trivst også godt i mitt eiga selskap. Det er ein god balanse.

27. kva er din favorittis?
Har ikkje ein favoritt, men no fekk eg lyst på bringebæris!

28. kva er din favorittdessert?
Eg er matmoms eg, så eg kan sjølvsagt ikkje klare meg med ein ting. Men eplekake med is er ein god favoritt!

29. likar du kinamat?
Ja, det eg har smakt. Men eg trur ikkje eg hadde likt all kinamat. Eg likar sushi, kylling og slikt, men det er jammenmeg mykje rar mat eg sikkert ikkje hadde likt.

30. likar du kaffe?
Eg er i all høve avhengig av det, og likar det. Men den må vera heil svart, og gjerne litt sterk (men ikkje ekspresso-sterk).

31. kva drikk du til frukost?
Te og kaffe, også prøver eg hardt å drikke vatn også. Men det er ein hard kamp, og det er ikkje så gunstig sidan både te og kaffe er svært vanndrivande.

32. søv du på nokon spesiell måte?
Ikkje meir spesielt at eg sikkert skiftar stilling eit par gongar om natta. Har fått høyre at eg søv litt uroleg.

33. kan du spela poker?
Eg lærte det ein gong, men no har eg nok gløymt det igjen. Men det er gode sjanser at eg skal klare eit enkelt spel med litt oppfriskning.

34. likar du å kosa?
Eg er eit ganske så normalt emosjonelt menneske (kanskje eit veldig emosjonelt eit). Ja, eg elskar kos. Spør som Tessa: kan ein ikkje like det, sånn eigentleg?

35. er du eit avhengighetsmenneske?
Tja, ikkje sånn eigentleg. Eg er litt treningsavhengig no, men det kan kome perioder der eg ikkje trenar særleg (i feriar), og plutseleg er eg i ein periode der eg nesten ikkje trenar.

36. kjenner du nokon med samme bursdag som deg?
Trur det eller ei, eg kjenner faktisk tre som har det. Mamma (jepp), og to frå ex.phil.-kursa.

37. vil du ha born?
Det vil eg, men eg er ikkje så lysten på å føde.

38. kan du nokon andre språk enn norsk?
Engelsk og tysk sånn foreløpig.

39. har du nokon gong vore i ein ambulanse?
Heldigvis ikkje.

40. føretrekk du havet eller eit basseng?
Eg likar innsjøar, men skal eg velje, så må eg vel velje havet, så lenge det ikkje er brennmanetar der.

41. kva brukar du helst pengar på?
God mat, kjoler, godluktande lotions og serie-dvd, og gode reiser.

42. eig du dyre smykker?
Eigentleg ikkje.

43. kva er ditt favorittprogram på tv?
Torsdagskveld i Nydalen

44. kan du rulla med tunga?
Ja!

45. kven er den morsommaste personen du kjenner?
Kjenner mange, men Thordis er absolutt på toplista mi.

46. søv du med kosedyr?
Ikkje kvar dag, men eg kan finne på å gjere det.

47. kva har du som ringelyd?
Sannheita er at eg ikkje heilt hugsar det, fordi eg som regel har på lydlaus.

48. har du klesplagg frå du var liten?
Det ligg mange slike klesplagg på loftet.

49. kva har du nærast deg no som er raudt?
Kanten på kjølematta. Dernest, strikketøyet mitt.

50. flørtar du mykje?
Det hender. Kjem an på situasjon og humør.

51. kan du bytta olje på bilen?
Eg kan skifta kjøleveske, så då kan eg sikkert skifte olje.

52. har du fått ei fartsbot nokon gong?
Har det endå til gode.

53. kva var den forrige boka du leste?
"Retten som ingen kunne målbilde. En forsvarstale mot Arne Treholt", av Kaj Skagen.

54. leser du avisa?
Skrollar gjennom nettsidene på BT, Firda og Aftenposten. Elles les eg Studvest i papirutgåva kvar veke.

55. abonnerer du på noko magasin?
Nei, ikkje no.

56. dansar du i bilen?
Kven gjer det?

57. kva for radiostasjon høyrte du på seinast?
Eg trur det var P2.

58. kva var det siste du skreiv ned på eit papir?
Eg skreiv nok ned ei hending i årskalendaren min.

59. når var du i kyrkja sist?
Det kan eg ikkje hugse.

60. er du lykkelig?
Det går opp og ned i livet, men eg er ganske nøgd med tingenes tilstand, så eg vil seie at eg er tilfreds, men ikkje lykkelig heile tida.

-

Spørsmåla er lånt hos frå Tessa sin blogg.

Spis, elsk, lev

"Så det å vie seg til å skape og å nyte skjønnhet kan være viktig - ikke alltid nødvendigvis en måte å flykte fra virkeligheten på, men av og til en måte å holde fast ved det virkelige på når alt annet vitrer bort og blir...retorikk og plot" - Elizabeth Gilbert, "Spis, elsk, lev"

Den fremmede

Albert Camus - Den fremmede

«Det var like lysende solrødt som før. De små bølgene fra havet slo inn over sanden med sine raske og avdempete pulsslag. Jeg gikk langsomt i retning av knausene og jeg kjente at solen fikk det til å presse på under pannen. All den heten veltet seg mot meg og ville hindre meg i å komme videre. Og hver gang jeg følte dens varme åndedrag mot ansiktet, bet jeg tennene sammen og knyttet hendene i lommene, jeg var i helspenn for ikke å la meg overvelde solen og av dens gåtefulle rus den ga meg. For hvert kårdestøt av lys som sanden sendte ut fra et bleknet muslingskall eller et glasskår, spente musklene i kjeven seg. Det ble en lang tur»

Ein av pensumbøkene i RET206. Meget fin lesing.

Fødselsskrekk

La meg byrje dette sære blogginnlegget med å fortelje om at eg ikkje er gravid, til trass for ein slik oppsiktsvekkjande tittel. Eg har heller ingen veldig nære planar om å bli det. Likevel, dette hindrar meg ikkje i å ha fødselsskrekk, eller skrekk for å føde. Ja, skrekk er dei heilt riktige orda i denne samanhengen.

Jo, for det har seg nemmeleg slik at etter inntak av omega 3, så plar eg å få absurde draumar, som attpåtil framstår for meg som ekstremt levande. I natt opplevde eg att ein slik absurd og alt for levande draum: Denne gongen at eg var gravid som dermed tydde at eg i løpet av ei tid måtte forberede meg på å føde. Eg har hatt ein like levande draum før nokre månedar sidan: Den gongen var eg plutselig gravid på den niande månaden, og måtte straks forberede meg på å dra til fødestova. Hallo! For eit sjokk eg fekk då eg innsåg det i draumen min. Eg følte meg snytt for 8 månedar med forberedelsetid, og nekta rett og slett tanken på å føde. Eg var heilt panikkslagen, og visste ikkje kva eg skulle gjere. For eg ville på død og liv ikkje føde, men eg innsåg også i draumen at det kom til å bli veldig vanskeleg å ikkje skulle gjere det. Eg huska at det kjentes ut som eg skulle svime av, og eg var sikker på at kom til å ha så store smerter at eg kom til å dø. Eg våkna heldigvis før eg skulle føde, og det første eg gjorde var å kjenne at eg ikkje hadde ein stor mage, samstundes som eg grein av glede då eg innsåg at eg ikkje var gravid. Likevel festa det seg eit ekstremt ubehag i meg. Den skrekken er det noko av det fælaste eg har kjent på lenge.

I natt drømte eg altså atter ein gong at eg var gravid. Denne gongen var eg så vidt på veg, og det var jo endå lenge til eg skulle føde. Likevel hadde eg den same panikkkjensla som sist. Eg var heilt skrekkslagen på heile tanken om å skulle føde, og visste ikkje kva eg skulle gjere. For no var det forseint, ja for i draumen så var ikkje abort noko spørsmål ein gong. Då eg våkna hadde eg same ubehag som sist, samtidig den lettelsen då eg innsåg at det nok ein gong berre var ein draum.

Likevel, så har dette fått meg til å innsjå kva det faktisk innebere å skulle føde. Eg har alltid hatt eit avslappa forhold til dette og har tenkt at eg nok skal ha mine eigne barn ein dag. No er eg derimot usikker, for etter draumene å tyde, kjem eg til å ha totalt panikk for fødselen. Ja, eg ser for meg at eg kjeme til å hyperventilere og vel så det, samstundes som eg kjeme til å prøve alt for å halde att, sjølv om eg veit det er fånyttes. Korleis kjem alle desse mødrene seg gjennom fødslane? Nei, det står det respekt av. Likevel er det så normalt, og likevel er eg så skrekkslagen.

Kanskje det er best at eg adopterar i staden, og heller passar godt på prevenasjonen i framtida, eller så treng eg beroligande og ein psykolog som kan guide meg gjennom denne altoppslukande skrekken.

Shame (2011)

Ein av dei finaste gåvene eg fekk til jul, er kinogåvekortet frå min mor 'nissen'. "Gaven alle bytter med glede", står det på gåvekortet. Fantastisk flott tiltak i grunn. Eg elskar å gå på kino, men det er ofte ein dyr luksus i magre tider. Men når ein har fått kinogåvekort så går ein på kino med det beste samvitt, fordi det er jo det gåvekortet skal brukas til. Det er ein herleg kjensle, og dei 8 bilettane blir etterkvart til 8 filmopplevelsar.

Til no har eg brukt to av dei. Sist helg såg eg 'A dangerous method', som er basert på ein biografisk historie om Freud og Dr.Jungs liv i tida då psykoanalysen blei til. Filmen var grei nok, men den var til tider litt langsom, samstundes som handlingsgongen strekte seg over lang tid, og den hoppa i tid frå tid, noko som gav ein kjensle av å berre så vidt risse inn i dela av historia. Men skuespelarane var jo flinke, veldig spesielt å sjå Keira Knightley spele ein gal kvinneleg pasient. Likevel vart det nesten for mykje av det gode.

I går gjekk eg og Randi for å sjå Shame, ein film vi hadde snakka mykje om og gleda oss til.

Eit kort synopsis av handlinga, tjuvlånt frå Bergen Kino sin heimside:

"Brandon (Michael Fassbender) har alt. God jobb og flott leilighet midt på Manhattan. Han er høy, mørk og vakker. Har selvtillit og karisma. Kort sagt, han er drømmemannen. Men bak den perfekte fasaden skjuler det seg en ensom mann. For Brandon klarer ikke nære forhold. Han har ingen venner eller familie. I tillegg har han et umettelig behov for sex. Et evig jag etter seksuell beruselse og tilfredsstillelse. Noe som kanskje ikke er et problem for en moderne mann i New York,der tilgangen til uforpliktende sex er enorm. Inn i Brandons liv stormer søsteren Sissy (Carey Mulligan). Hun har er sterkt behov for omsorg og omtanke. Kan hun finne det hos Brandon? De er jo familie, og familie skal ta vare på hverandre"

Kjelde

Kjelde

Kjelde

Michael Fassbender spelar sin rolle som hovudpersonen Brandon på ein talentfull og glimrande måte. Han minnar ein del om karakteren Don Drapter i Mad Men, med den så tilsynelatande kalkulærte utseende, vakker utad, men med ein hard kjerne inni. Dette blir i filmen tidvis vist nærmast i hjerteskjæreande episoder, der Brandon kollapser i møte med nære kjenslar. Det heile er dessutan utførleg filma ved å fokusere kamera frå orginale vinklar (som i det siste biletet der vi får ein heil lang krangel filma bakfrå). Den særs lidenskapeleg komponerte, men likevel til tider voldsomme orkesteret som akkompagnerer det visuelle, gjer vil tider antiklimatiske tendenser som nesten skapar ubehag hos publikum.

Det er ikkje mange karakterer med i filmen, men dei som er med, gjev inntrykk. Søstera til Brandon, Sissy blir ein varm og behageleg karakter opp mot den harde Brandon. Til trass for at dei er søsken, er dei likevel forferdeleg ulike. Samstundes har begge alvorlege problem som kryssar kvarandre i søskenforholdet, og som fører til ein vond splittelse.

Handlinga blir etterkvart dystrare og dystrare. I eit parti i filmen er det vanskeleg å skilje det narrative, og bruken av analepser og prolepser blir brukt om kvarandre for å skape eit surrealistisk og drømmeaktig tilvere. Brandons seksuelle problem blir vist på den mest sjelsetjande måten, der filmens klimaks blir nådd i ein homoseksuell swingersclub. Lange og nærmast pornografiske sexscener blir toppa av eit lydbilete dominert av hans søsters desperate stemme i telefonsvareren, som etterkvart blir til antiklimatisk filmmusikk. Det heile blir løyst i ein lang og reflekterande togscene, der noko uventa skjer. Dette får Brandon til å opne auga, og han spring heim for å finne søstera i hans kanskje verste mareritt. Det endar likevel godt, forholdet mellom søster og bror ser ut til å bli betre i det Brandon tillet seg å kome nærmare søstera, samstundes som heile filmen blir avslutta med ein fantastisk cliffhanger. Ein ikkje får svar på om den mystiske og sensuelle kvinna som han møtte i byrjinga av filmen, får ei tyding i hans liv eller ikkje. Med dette i minnet har regissøren gjort sitt for aktivisere publikum til å tenkje, lenge etter at rulleteksten har sklidd ned over kinolerretet.

Ein av dei betre filmane eg har sett på lenge, og som på riktig vis har fått annerkjennelse.

Everybodys starry eyed

I set fire to the rain

Omtale av Min Kamp 5

Min Kamp 5 – Karl Ove Knausgård

Eg har hatt denne boka på vent heilt sidan sumarferien. Eg leste ut nummer tre og fire i sommar og byrja akkurat på nummer fem i slutten av ferien. Men sidan vart det ein kort ferietur, og etter det byrja semesteret der eg måtte byrje å lese på 102-eksamen med ein gong, samstundes som eg skulle følgje med dei nye faga. Difor måtte eg legge denne på vent.

Men fortvil ikkje! Juleferien kom jo den også til slutt, og den er vel forsåvidt ikkje heilt slutt endå. Heldigvis for meg har eg rukket å få opp lesargleda og fått lest ein del bøker som eg har hatt lyst til i juleferien.

Min kamp 5 stod altså først for tur. Det var eg viss om. Spesielt interessant sidan denne boka faktisk handlar om Knausgård som litteraturstudent i Bergen. Ja, nett som meg. Det seier seg sjølv at dette gjer lesaropplevinga ekstra interessant. Saker som å gjenkjenne pensum, forelesera og det som ellers skjedde innan det litterære miljøet gjer det spennande. I tillegg til at også skildringane og tankane hans kring Bergen også bidreg til dette. Min Kamp-bøkene har også vore spesielt interessant for meg som Jølstring, sidan han skriv om heimstaden min i alle sine bøker. Med andre ord får eg tidvis ein kjensle av at eg har mykje til felles med Knausgård, noko som gjer til at min lesaropplevelse blir kanskje litt spesiel i samanlikning til andre som ikkje vil ha så god kjennskap til heimbygda mi, litteraturen og miljøet i Bergen. Dog eg merkar det når eg les at eg samanliknar korleis dette miljøet har forandra seg frå korleis eg opplever dette i dag.

Eg er faktisk eigentleg ganske glad for at eg aldri fekk tid til å lese den før semesteret byrja, for ved å halde den på vent medan eg har tatt nye litteraturfag, har den gjort til at eg har kunne klare å ta ein god del litteraturteoretiske referanser (innimellom også intertekstuelle innslag) som eg ikkje ville ha tatt om eg hadde lest før haustsemesteret. Ikkje at det eigentleg hadde gjort nevnverdig mykje, men det er noko med å lese ein roman og kjenne seg att i mykje av det han skriv om livet som litteraturstudent, og ikkje minst sitte å nikke for seg sjølv og kunne ta del i tankeretningane hans om klassiske verk som Den guddommelige kommedie eller hans interesse for litteraturteoretikara som Derrida og liknande.

Men nok om dette, dette er jo berre ein liten del av sjølve romanen, sjølv om det er dette som formar jeg-et gjennom alle dei 500 sidene. Endå klarer eg ikkje heilt å plassere nummer 5 i forhold til dei andre bøkene. Eg har faktisk ingen formeining om eg liker denne betre enn dei andre, sjølv om eg har høyrt fleire seie det. For meg blir det veldig vanskeleg å setje eit skilje, ettersom bøkene på godt og vondt tek opp ulike sider ved hans liv. Det er lett å skulle like denne boka best, sidan eg på mange måtar er i det livsstadiet som jeg-et er i romanen. Samstundes har eg til tider nytt betre av Min Kamp 2, sidan store delar av den romanen handlar meir om hans vaksenliv, og på mange måtar kjenner eg at hans tankerekker i den romanen blir nærmare enn det dei vil bli i nummer 5, fordi det faktisk er nærmare i tid. Ja, for av og til har eg fått meg til å undre korleis han kan memorere alle desse filosofiske tankerekkene som han hadde som 8 eller 16-åring. Det er jo sjølvsagt her ein kan byrje å prøve å trekke skiljet mellom fiksjon og sjølvbiografi. Eg trur dette er noko av det som mest imponerer meg mest med heile skrivestilen til Knausgård, og det er at hans skrivestil er så overbevisande at det i grunn ikkje er mogeleg å trekke eit slik skilje, og det er eg glad for. For det er jo nettopp dette som gjer Knausgårds Min Kamp-serie orginal og fornyande i ein lang litteraturtradisjon

Men det narrative skifter også fokus, og som Marte skriv i sin omtale av Min Kamp 1 – er det noko med overgongane i dei ulike livssituasjonane som også gjer lesinga spennande. Denne stadige bruken av analepse og prolepse - for å bruke det narrative fagspråket, gjev inntrykket av at ein aldri heilt blir uttømt for hendingar i hans liv. Faren med dette er vel kanskje at ein lett kan bli lei, men dette synes eg i stor grad forteljaren unngår, ettersom det er imponerande mykje spennande å lese om. Alt frå festing på Island med Björk, til særdeles skremmande skildringar om sommarjobbing på institusjon for vannskapte menneskjer. Hans utlevering av sitt liv og han rundt han er av og til så hjerteskjærande at det gjer vondt. Eg beundrar han for å tørre å gjere dette. I løpet av desse fem bøkene som eg har lest til no, føler eg at han har utlevert store delar av sjelen sin, noko som eg føler det er heller få som faktisk gjer i dag.

Det hender likevel at eg av og til er litt usikker på om han hadde trengt å skrive om enkelte av hendingar, i alle fall har det vore parti der eg synes det har vore litt kjedeleg å lese. På den andre sidan har det vore delar som har vore så gode at det gjer opp for det meste. Dette trur eg også er ein balansegong i skrivestilen hans, for ellers ville det ikkje beste delane kanskje ha vore like gode. Det er noko med å ha ein spenningskurve. Alt i alt var dette nok ein god lesaropplevelse, men eg er endå usikker på om dette har vore den beste av alle til no. Framleis har eg den siste til gode, og den har eg planar om å vente med å lese ei god stund til.

Mange samanliknar Knausgård opp mot Espedal, og det ligg vel i den sjølvbiografiske stilen med dei så utruleg ærleg og brutale utleveringane. Anna enn det har eg litt vanskeleg å skulle samanlikne dei to for mykje. Espedal sitt språk er ikkje likt Knausgård, han er ein sann mester med ord, og hans språk er poetisk. Medan Knausgård dominerer med realistiske skildringar og ein filosofisk skrivestil. Begge har funnet sin eiga skrivestil: eg trur ikkje Espedal ville ha mestra Knausgård sin, og Knausgård ville ikkje ha mestra Espedal sin. Det er vel greitt også, ellers ville ikkje uttrykket særeiget gjett så stor meining lenger.

Totusenogtolv

Så har eg rulla inn i det nye året, bokstavleg talt. Nyttårsaften var litt av eit matgilde: Sein frukost, lunsj, kake klokka fire, middag klokka seks: pinnekjøt, nepestappe med meir til tilbehør, dessert: fantastisk sjokolademousse med vaniljesaus. To timar seinare blei det satt snacks på bordet, etter ein del synging og speling. Så tok eg på meg ytterklea og reiste med kake i hendene til ei venninne. Der kom resten av denne fantastiske gjengen:

Det blei prata, spelt alias, drukket kaffe og nokre småkaker. Etterkvart som klokka nærma seg tolv krøyp vi ut i kulda:

For å sjå på slike lysande skudd i lufta og ynskje kvarandre eit godt nytt år

Vårt lag (rødt) var heilt suverene. Dette medførte lagbytte.

Søstre klar for ein koseleg aften!

Etter det gjekk vi ned til ein anna familie. Der fekk vi gode klemmar og premiere på ein fersk redigert film frå ein alpetur i 2006, noko som var ein veldig koseleg start på det nye året. Etter det blei det mat nok ein gong: Saltmat, te og juice. Etterkvart som det blei litt over to timar over midnatt, blei vi alle veldig trøtte, og med eit smil om munnen gjekk vi heim og sov endå nokre timar inn i det nye året.